Osoba fizyczna a osoba prawna – czym się różnią?

Określenia „osoba fizyczna” i „osoba prawna” na pierwszy rzut oka wydają się podobne. W praktyce jednak różni je szereg praw i obowiązków. Rozróżnienie jest kluczowe dla osób, które zamierzają założyć działalność gospodarczą. Dowiedz się, kto to jest osobą fizyczną, a kto osobą prawną i co z tego wynika. 

Kim jest osoba fizyczna? Osoba fizyczna przykłady 

Osoba fizyczna nie ma ustawowej definicji. To po prostu każdy człowiek od urodzenia do śmierci, bez względu na wiek i płeć. 

Każda osoba fizyczna ma zdolność prawną – czyli zdolność do bycia podmiotem praw i obowiązków – już od chwili urodzenia. Zdolności prawnej nie można się zrzec ani jej utracić za życia. 

Pełną zdolność do czynności prawnych osoba fizyczna uzyskuje z kolei z chwilą uzyskania pełnoletności. Warto pamiętać, że po ukończeniu 13 roku życia bądź w sytuacji, gdy dana osoba fizyczna jest ubezwłasnowolniona częściowo, ma częściową zdolność do czynności prawnych. Z tego powodu co do zasady zaciąganie zobowiązań i rozporządzanie przez nią majątkiem jest możliwe tylko po wyrażeniu zgody na czynność przez opiekunów prawnych. 

Osoby fizyczne, które nie ukończyły 13 lat albo są ubezwłasnowolnione całkowicie, nie mają zdolności do czynności prawnych. 

Kim jest osoba prawna? Osoba prawna definicja 

Osoba prawna a fizyczna to nie to samo. 

Osoba prawna to podmiot, który takie miano uzyskał na podstawie kodeksu cywilnego bądź innych ustaw. W ten sposób można wskazać, że osoby prawne to m.in. Skarb Państwa, spółka akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, jednostki samorządu terytorialnego, spółdzielnie, stowarzyszenia i inne jednostki organizacyjne, którym przepisy szczególne przyznają osobowość prawną. 

W toku prowadzenia działalności gospodarczej można spotkać wiele typów osób prawnych, a także osoby fizyczne prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą. 

Osoba fizyczna a prawna 

Wiesz już, kto jest osobą fizyczną, a kto osobą prawną. Bardziej istotne od różnic w nazewnictwie jest jednak ustalenie skutków prawnych, które wiążą się z tymi podmiotami. 

Podstawowa różnica (osoba prawna a osoba fizyczna) dotyczy chwili, w której uzyskiwana jest zdolność prawna. Osoby fizyczne mają ją od urodzenia do śmierci. Osoby prawne nabywają zdolność prawną w chwili utworzenia. Do powołania podmiotu konieczne jest dopełnienie szeregu wymogów formalnych, w tym podpisanie umowy bądź aktu założycielskiego czy w niektórych przypadkach wniesienia minimalnego kapitału zakładowego. 

Bardzo istotna jest również kwestia zdolności do czynności prawnych osoby fizycznej i prawnej. Jak zostało już wcześniej wskazane, osoby fizyczne nabywają zdolność do czynności prawnych etapami – najpierw nie mają jej wcale, później nabywają zdolność ograniczoną, a dopiero po uzyskaniu pełnoletności zdolność do czynności prawnych staje się pełna. 

W przypadku osób prawnych nabycie zdolności do czynności prawnych następuje z chwilą wpisu do właściwego rejestru (np. Krajowego Rejestru Sądowego). Nie istnieje tu z kolei pojęcie ograniczonej zdolności do czynności prawnych. 

Osoba fizyczna osoba prawna prowadzenie działalności gospodarczej 

Zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prawne, mogą prowadzić działalność gospodarczą. 

W przypadku osoby fizycznej przyjmuje to formę jednoosobowej działalności gospodarczej. Główne zalety takiego przedsiębiorstwa to brak skomplikowanych formalności w procesie założenia oraz możliwość prowadzenia uproszczonej księgowości. Jednocześnie warto pamiętać, że osoba fizyczna prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą odpowiada za zobowiązania całym swoim majątkiem – który jest równoznaczny z majątkiem osobistym. Ma również obowiązek opłacania składek ZUS. 

Osoba prawna status przedsiębiorcy może nabyć np. prowadząc działalność gospodarczą w formie spółki, która posiada osobowość prawną. Założenie takiego podmiotu jest bardziej skomplikowane i często wymaga wniesienia minimalnego kapitału zakładowego. Jednocześnie – np. w przypadku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością – odpowiedzialność za zobowiązania jest ograniczona tylko do wysokości wniesionego wkładu.